ச ர் ப் ப ம்
துலாவர்ஷ மழை விடாமல் கொட்டிக்கொண்டிருந்த நாட்களில் தாமதமாக வெயில் படர ஆரம்பித்த ஒரு வெள்ளிக் கிழமை நண்பகல் வேளையில், அது புதுக்காடு ஆட்டோமொபைல் ஆஸ்பத்திரிக்குள் ஊர்ந்து நுழைந்தது. ஆட்டோமொபைல் ஆஸ்பத்திரியின் பின் புற வழியாக நுழைந்ததால் அதை யாரும் கவனிக்கவில்லை.
புதுக்காடு ஆட்டோமொபைல் ஆஸ்பத்திரி இருப்பது புதுக்காடு மார்க்கெட் சந்திப்புக்குப் பக்கத்தில். பழைய ஒரு நாலுகெட்டு வீடு. வீட்டுக்குமுன்னாலும் பின்னாலும் சௌகரியமான திறந்தவெளி. வீட்டைச் சுற்றியுள்ள மதில் அங்கங்கே இடிந்து குட்டிச் சுவராக மிஞ்சியிருந்தது. முன் வாசல் பழுது பார்த்து முடித்து பட்டுவாடா செய்யக் காத்திருக்கும் வாகனங்களுக்காக. பின் வாசல் புதிதாக சிசிச்சைக்கு அனுமதிக்கப்பட்ட வண்டிகளுக்காக. இரண்டு இடங்களிலும் வண்டிகள் மழையில் நனையாமல் இருப்பதற்காக நீல நிற டார்பாலின் பந்தல் இழுத்துக் கட்டியிருந்தது.பின்வாசல் படியருகில்தான் பையன்கள் வாகனங் களிலிருந்து கழற்றி எடுத்த துருவும் கசடும் ஏறிய திருகாணிகளையும் மரைகளையும் மோட்டார் சைக்கிள் செயின்களையும் பேரிங்குகளையும் மண்ணெண்ணெய் ஊற்றிய இரும்புச் சட்டியில் ஊற வைப்பார்கள். படியில் உட்கார்ந்து அவற்றைச் சுத்தம் செய்வார்கள். படிக்குப் பக்கத்திலேயே சட்டியை வைத்திருப்பார்கள். மழைபெய்கிறபோது கூரை ஓட்டிலிருந்து சொட்டிச் சொட்டி சட்டியில் நீர் நிரம்பும். அதன் மேற் பரப்பில் வானவில் நிறத்தில் ஒரு படலம் மிதக்கும். ஆட்டோ மொபைல் ஆஸ்பத்திரியை காலையில் வழக்கமாகத் திறக்கும் போக்கு என்ற பட்டப் பெயரில் அழைக்கப்படும் வினுவுக்கு மழை இரவுக்கு அடுத்த நாள் அந்த எண்ணெய்ச் சரிகையை ரசித்துப் பார்ப்பதுதான் முதல் வேலை. சிறு காற்று வீசியதும் சரிகை பளபளப்புடன் நலுங்கும்.சில நொடிகள் அதைப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பதற்குள் முதலாளியின் குரல் கேட்பதும் அவசரமாக சட்டியை எடுத்து தண்ணீரைக் கொட்டுவதும் வழக்கமாக நடக்கும். மண்ணில் விழுந்த சரிகை கசங்கி உருக்குலைந்து அழிவதைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் போக்குக்கு ஏனென்று தெரியாத சங்கடம் வரும்.
வெள்ளிக் கிழமை மத்தியான்னம் அது ஊர்ந்து மண்ணெண்ணெய்ச் சட்டியைச் சுற்றிக் கொண்டுதான் உள்ளே நுழைந்தது. ஊரும்போது அதன் சரீரம் உரசி சரியாக வைக்கப்படாத சட்டி கொஞ்சம் அலுங்கியது. நீர்மேல் மிதந்திருந்த வானவில் படலம் நொறுங்குவதற்குள் அதன் சரீரம் சட்டிப் பிரதேசத்தைக் கடந்திருந்தது. 'நல்ல காலம். அதுமட்டும் நொறுங்கி யிருந்தால் நான் அனுமதியில்லாமல் உள்ளே பிரவேசித்ததை யாராவாது கண்டு பிடித்திருப்பார்கள்'என்று டம்பமாக நினைத்துக் கொண்டது அது. அப்படி யோசித்தததற்கும் காரணம் ஆட்டோமொபைல் ஆஸ்பத்திரியில் ஆங்காங்கே 'அந்நியர்க்குப் பிரவேசனமில்ல'என்ற மலையாள அறிவிப்பு தொங்க விடப்பட்டிருந்தது. ஆனால்,மழை ஊறிய மண்ணில் ஊர்ந்து வந்ததால் பின் வாசல் நிலைப்படியையொட்டிய கருப்பு கிரானைட் தரையில் கொஞ்ச நேரத்துக்கு தனது நெளிவின் ஈரம் பதிந்திருந்தது அந்த அசடுக்கு ஞாபகமில்லா மலிருந்தது. உண்மையில் அது அதிருஷ்ட ஜென்மம்தான். அன்று காலையிலிருந்தே மழை பெய்து கொண்டிருந்ததால் உச்சி வேளைக்குப் பிறகுதான் போக்கு வேலைக்கு வந்தான். அவன் வருவதற்குள் வெயில் ஏறி விட்டதில் நீர்ச் சுவடு மறைந்து விட்டிருந்தது. அவன் மட்டும் அது நுழைவதற்கு முன்பே வந்திருந்தால் அத்துமீறலைக் கண்டு பிடித்திருக்கக்கூடும். ஏனெனில் போக்கு எப்போதும் நிலத்தைப் பார்த்தே நடப்பவன்.
இந்த ஊடுருவல் நடைபெறும்போது புதுக்காடு ஆட்டோமொபைல் ஆஸ்பத்திரி உரிமையாளன் ஜேக்கப் சக்கரியா என்ற கரியாச்சன் உள்ளேதான் இருந்தான். மழை சற்றே விட்டிருந்த வியாழக் கிழமை முற்பகலில் ஜோலி தீர்த்து வெள்ளிக் கிழமை டெலிவரி கொடுப்பதாக ஒப்புக் கொண்டிருந்த லாம்ப்ரெட்டா ஸ்கூட்டருக்கு ஸ்பார்க் பிளக் வாங்குவதற்காக தகரப் பறம்பு மார்க்கெட்டுக்குப் போயிருந்தான். வாடிக்கையாகப் போகும் எல்லாக் கடைகளிலும் விசாரித்தும் சாதனம் கிடைக்கவில்லை. 'எந்தரு கரியாச்சா, மார்த்தாண்ட வர்ம மகாராஜா காலத்தெ வண்டிக்கு இப்ப ஸ்பேர் கிட்டானா?'என்ற கேலி வார்த்தைகள் மட்டும் கிடைத்தன.அதற்கிடையில் ஓய்ந்திருந்த மழை உஷாராகப் பொழிய ஆரம்பித்தது. இந்த மழையில் பஸ்ஸுக்குக் காத்திருந்து புதுக்காடு போய்ச் சேர்ந்தாற்போலத்தான் என்று அலுத்துக் கொண்டான். அலுப்பு வாயைக் கசப்பாக்கியது. கசப்பைத் துப்பும்போது 'தள்ளே, நசிச்ச மழ'என்று சபித்தான். ஒரு வீச்சுக்குப் பிறகு மழை பொடித் தூறலாக விழத் தொடங்கியது. நின்றிருந்த கடையை விட்டு இறங்கி சாலையில் கால் வைத்ததும் 'சபிக்கவா செய்கிறாய் புல்லே'என்ற ஆக்ரோஷத்துடன் மழையின் சாட்டை கரியாச்சனின் முகத்தில் அடித்தது. 'எந்தொரு நசிச்ச திவசம்?'என்று காலத்திடம் புகார் சொல்லிக் கொண்டே கடிகாரத்தைப் பார்த்தான். பதினொரு மணி இருபது நிமிடம். தன்னை சபித்தவனுக்கு அந்தச் சாட்டையடியே போதுமான தண்டனை என்று தீர்மானம் செய்தது போல மழை சுத்தமாக நின்றிருந்தது. பழவங்காடி வழியாக நடந்து கிழக்கே கோட்டை வெளி வாசல் தட்டுக் கடையில் கட்டன் குடித்தான். மறுபடியும் கடிகாரத்தைப் பார்த்தான். இருபத்தியேழு. நேராக அட்டக்குளங்கரை ஸ்ரீபாலா தியேட்டருக்குள் நுழைந்தான். டிக்கெட் எடுத்த பிறகு வெளியே வந்து சுவரொட்டியைப் பார்த்தான். 'கின்னாரத் தும்பிகள்'போஸ்டரில் ஒரு பையன்மேல் உடம்பைக் கிடத்தியிருந்த ஷகீலா கரியாச்சனைப் பார்த்துக் கண்களால் சிரித்தாள். 'ஒந்நு வேகம் வா, கரியாச்சா'என்றாள். 'தன்னே'என்று சொல்லும்போது தன்னையறியாமலே வேகமாக நடப்பதை உணர்ந்தான்.
படம் ஓடிக் கொண்டிருந்தது. இருட்டில் துளாவி சீட்டில் உட்கார்ந்தபோது உடம்பில் அலாதியான வெதுவெதுப்புத் தோன்றியது. தணுப்பிலிருந்து உஷ்ணத்துக்குள் வந்ததாக இருக்கலாம் என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்த போதே கரியாச்சனின் கண்கள் மூடிக் கொண்டன. காதருகில் விரகம் தகிக்கும் குரலைக் கேட்டதும் விழிப்புத் தட்டியது. சிவப்பு ரவிக்கையும் நீல லுங்கியும் உடுத்து கட்டிலில் படுத்திருக்கும் ஷகீலா வெள்ளை பனியனும் சாய வேட்டியும் அணிந்து தரையில் பாய்விரித்துப் படுத்துக் கிடக்கும் சஞ்சுவின்மேல் தாபத்துடன் புரண்டு கொண்டிருக்கிறாள். 'சேச்சி, தப்பாக்கும்' என்கிறான் சஞ்சு. 'ஆமா ,தப்புதான்,எடா மோனே, தப்பு செய்யாத்தவர் ஆராடா?'என்று ஷகீலா கரியாச்சனிடம் சொன்னாள். ஷகீலா சஞ்சுவிடம் செய்யும் அதே தப்பைத்தான் தன்னிடம் பக்கத்து வீட்டு தீனாம்மச் சேச்சி செய்கிறாள் என்பது நினைவுக்கு வந்ததும் கரியாச்சனின் முதுகெலும்பு விறைத்தது.ஷகீலா சொல்வதுபோல தீனாம்மச் சேச்சி சொல்லியிருந்தால் அவள் தன்மீது கவிழ்கிற வேளைகளில் இன்னும் ஆசுவாசமாக இருக்கும். ஷகீலா அந்த வார்த்தைகளைச் சொல்லுகிறபோது சஞ்சுவின் கண்களும் தன்னைப் போலவே மூடியிருப்பதைக் கவனித்தான்.வாஸ்தவத்தில் சஞ்சு கண்களை மூடிக் கொண்டிருக்கிறானா என்று தெரிந்து கொள்ள மேட்னிக் காட்சி யையும் ஷகீலா 'மோனே, தெற்று செய்யாத்தவர் ஆராடா?' என்று கேள்வியாக இல்லாமல் சம்மதம்போலக் கொஞ்சுவதைக் கேட்க ஈவினிங் ஷோவையும் பார்த்தான்.
படம் முடிந்து திரையரங்க வளாகத்திலேயே படம் பார்க்க நிற்பதா இல்லை திரும்பிப் போவதா என்ற தீவிரமான சிந்தனையில் சட்டைப் பைக்குளிருந்த கைப்பேசியை ஆன் செய்து ஆட்டோமொபைல் ஆஸ்பத்திரி எண்ணில் அழைத்தான் கரியாச்சன். தொடர்பு கொள்ள விரும்பும் வாடிக்கையாளர் தற்சமயம் பிசியாக இருப்பதால் சிறிது நேரத்துக்குப் பிறகு தொடர்பு கொள்ளவும் என்ற பெண்குரல் தீனாம்மாச் சேச்சியுடைய குரல்போலவும் ஷகீலாவின் குரல் போலவும் இருப்பதாகக் அவனுக்குத் தோன்றியது. அதே சமயத்தில் தான் இவ்வளவுநேரம் கைப்பேசியை அணைத்து வைத்திருந்ததும் ஞாபகம் வந்தது.'ஈ ஷகீலடெ மாயம்'என்று செல்லமாக வைதுகொண்டிருந்த போது கைப்பேசி 'தாமசமெந்தே வருவான் ப்ராணசகி என் டெ முன்னில்'என்று பாடி அழைத்தது.பொத்தானை அமுக்கிக் காதருகில் கருவியைக் கொண்டு போனான். போக்குதான் கூப்பிட்டான்.
'அண்ணனெ எத்தன நேரமா க் கூப்புடறேன். எங்கெ நிக்கறீங்க? அந்த லாம்ப்ரெட்டா ஓணரு வந்து கலிப்பாக்கிட்டு போனாரு அண்ணன் இப்ப வரத்தில்லே?''என்று கேட்டான்.
கரியாச்சன் அவனை அடங்கியிருக்கச் சொல்லிவிட்டு கைப் பேசியை சட்டைப்பைக்குள் போட்டான். திரையரங்க வாசலைத் தாண்டும்போது'கரியாச்சன் போவாணோ?'என்று தீனாம்மச் சேச்சியின் குரலில் போஸ்டரிலிருந்து ஷகீலா கேட்டாள். அவளைப் பார்த்துக் கண்ணடித்துக் கொண்டே 'போகாமல் முடியுமா?'என்று கிழக்கேகோட்டை பஸ் நிறுத்தத்தை நோக்கி நடந்தான்.
பத்து மணிக்கு ஆட்டோமொபைல் ஆஸ்பத்திரியை அடைந்தபோது பூட்டியிருந்தது. போக்கு உத்தரவாதித்துவமுள்ள வேலைக்காரன். கரியாச்சன் வெளியே போகும் நாட்களில் செய்வதுபோல வாசல் கதவைப் பூட்டி சாவியை முன் அறை சன்னல் திட்டில் வைத்து கதவை ஒருக் களித்துச் சாத்தியிருந்தான். சாவியை எடுத்துத் திறந்து உள்ளே நுழைந்த போது அம்மச்சியின் புன்னகை மாதிரியான குண்டு பல்பின் வெளிச்சமும் அப்பச்சனின் வசவுபோன்ற இரும்பு வாசனையும் அவனைத் தயங்கச் செய்தன. 'தே, மனுஷ்யா, நீங்க பையன ஒண்ணும் சொல்லாதீங்க'என்று வெளிச்சம் வாசனையை வேண்டிக் கொண்டது. வாசனை காட்டமாக எதையோ சொல்ல வருவதற்குள் மழைக் காற்று வாசலைத் தாண்டி வந்தது. இரும்பு வாசனை மட்டுப்பட்டது. குட்டையான டினோசார்களின் எலும்புக் கூடுகள்போல நிறுத்தி வைத்திருந்த புல்லட்டுக்கும் யமாஹாவுக்கும் இடையில் பாயை விரித்துப் படுத்துக் கொண்டான் கரியாச்சன். ஒரே நாளில் மூன்று காட்சிகள் பார்த்த களைப்பில் கண்கள் திரையிறங்கின.
சற்றுத் தள்ளி எண்ணெய்க் குளியல் முடித்துச் சுருட்டி வைக்கப்பட்டிருந்த மோட்டார் சைக்கிள் செயின்களுக்கிடையிலிருந்து அது தலையை ஒரு நொடி தூக்கிப் பார்த்து'என்டெ பகவதி காத்து'என்று பெருமூச்சு விட்டது.
'எடா கொச்சனே, ஒரு பொன்னு மோனும் இந்த தாக்ஷாயணி கையிலேருந்து தப்பிச்சதில்ல' என்ற சம்பாஷணம் சஞ்சுவிடம் ஷகீலா சொன்னதா இல்லை தீனாம்மச் சேச்சி தன்னிடம் சொன்னதா என்ற குழப்ப யோசனையில் தத்தளித்துக் கொண்டிருந்தபோது 'என்டம்மோ 'என்ற அலறல் கேட்டது. தன் மேலிருந்து யாரை உதறித் தள்ளினோம்,தாக்ஷாயணி பாத்திரமான ஷகீலாவையா இல்லை தீனாம்மச் சேச்சியையா என்ற சந்தேகத்துடன் கரியாச்சன் கண்களைத் திறந்ததும் மத்தியான வெயில் இமைகளுக்குள் இருட்டை நிறைத்தது. தள்ளாட்டத் துடன் நின்று லுங்கியைச் சரி செய்யக் கைகளை நீட்டியதில் குட்டை டினோசர்கள் இரண்டும் உலோகக் கூச்சலுடன் சரிந்தன. அந்தச் சந்தடியில் செயின்களுக் கிடையில் பதுங்கியிருந்த அது 'தேவீ, ஈ கழுகன் மாருடெ கண்ணில் பெடாதெ என்னெ ரட்சிக்கணே'என்று முணுமுணுத்துக் கொண்டு சரசரத்து ஓடியது.
''தே அண்ணா, அது எழஞ்சு போகணு?''என்று கத்தினான் போக்கு. நிதானத்துக்கு வந்த கரியாச்சன் கால்களை எட்டி வைத்துத் துள்ளினான்.
''எந்தொரு நீளமாண்ணா, தா அங்கெ , பெட்ரோல் கன்னாசின்ட அப்புறத்து'' கழற்றி அடுக்கி வைத்திருந்த மோட்டார் சைக்கிள் சக்கரங்களின் மேலே பாதுகாப்பாக நின்று கொண்டு கூவினான் போக்கு.
போக்கின் முகத்தையும் நிற்பையும் கூவலையும் உள் வாங்கிக் கொண்ட நொடியில் கரியாச்சனின் முகம் வியர்த்தது. பயத்தில் போக்கைப் பார்த்துக் கத்தினான். ''நின்னு செலய்க்காதெ ஆரெயெங்கிலும் விளிச்சோண்டு வாடா''4
வழக்கமாகவே தரையைத் துப்பறியும் போக்கின் கண்கள் பயத்தில் இன்னும் விரிந்தன. காலடியில் கிடக்கும் புழுவைக் கொத்தக் குனியும் கொக்குபோல உடலை வளைத்து சக்கர அடுக்கின் கீழே கவனமாகப் பார்த்தான். எதுவும் இல்லை என்று கண்கள் இயல்பான அளவுக்குச் சுருங்கியதும் தரையில் குதித்தான். அப்புறமும் முன்னங்காலில் நின்று அகலமாக எட்டுவைத்து வாசல் கதவருகில் போய் கால்களை ஊன்றினான்.
''அண்ணா அவன் இங்கேதான் உண்டு. நான் ஆரெயாவது கூட்டிட்டு வறேன் '' என்று ஓடினான்.
நின்ற இடத்திலிருந்தே கரியாச்சன் சுற்றிலும் பார்த்தான். செயின்கள். கழற்றிப் போட்ட கேபிள்கள், பெட்ரோல் டியூபுகள் எல்லாம் நெளிந்து ஊர்வதுபோலத் தெரிந்தன. போக்கு இருந்தபோது இருந்த பயத்தை விட இப்போது பயம் அதிகமானதுபோலிருந்தது. 'கர்த்தாவே, இதென்னா தொந்தரவா? 'என்று சங்கடப்பட்டான். கண்களை மூடிமூடித் திறந்து பார்த்தும் அது தென்படவில்லை. போக்கு சொன்னது உண்மைதானா என்று கூட சந்தேகப்பட்டான். சந்தேகம் என்று வந்த பின்பு ஆதாரங்களை வைத்து நிவர்த்தி செய்யாமல் முன் நோக்கிச் செல்வது சரியல்ல. சொற்ப நேரத்துக்கு அதைப் பற்றி யோசிக்காமல் இருப்போம் என்று யோசனை யின் ஹாண்டில் பாரை வேறு திசையில் திருப்பினான். ஆனால் அவனை ஏமாற்றி யூ டர்ன் அடித்து தொடங்கிய இடத்துக்கே வந்தது யோசனை. யோசனையை விட ஞாபகங்களை விசுவசிக்கலாம் என்று நேற்றுப் பார்த்த காட்சிகளை இமைக்குள் ஓடவிட்டான். 'எடா, மோனே ஈ தாக்ஷாயணியுடே கையில் நின்னும் நீ ரக்ஷப்பெடில்லா'என்ற வசியக் குரல் கால் பெரு விரலிலிருந்து ஊர்ந்து மேலே ஏறி வந்தது,முகத்தை நெருங்கி உதடு களைக் கொத்தியது. கண்களை விழித்துப் பார்த்த இடத்தில் எண்ணெய்க் கறைபடிந்து கருமையேறிக் கிடந்த பனியன் வேஸ்டு அசைந்தது.
''அய்யோ''என்று பெருங்குரலில் கத்திக் கொண்டு உயிரையும் லுங்கி முனையையும் கக்கத்தில் இடுக்கிக் கொண்டு தாவி வாசலில் வந்து தடுமாறி நின்றான் கரியாச்சன். ஓடும்போது அவனுடைய கால்களில் பட்டுத் தெறித்த பத்தாம் நம்பர் ஸ்பேனர் பனியன் வேஸ்டுக்குப் பக்கமாக சத்தமில்லாமல் விழுந்தது. அந்த அதிர்வில் அது உஷாராகி 'இவன்மாரு ஜீவிக்கான சம்மதிக் கத்தில்ல'என்று புலம்பிக் கொண்டு உயிரை இழுத்துக் கொண்டு வேகமாக ஊர்ந்து மறைந்தது.
அவனுடைய கூச்சலைக் கேட்டு பக்கத்து மாவேலி ஸ்டோரிலிருந்து சிவன் குட்டியும் பார்பர் ஷாப்பிலிருந்து ஹரியும் தள்ளுவண்டியில் துணி தேய்த்துக் கொண்டிருந்த முத்துவும் ஓடி வந்தார்கள். வழிப்போக்கர்களும் வந்தார்கள்.
''எந்தரு கரியாச்சா, எந்தரு சம்பவம்?''என்று சிவன் குட்டி கேட்டான். 'அது உள்ளே இருக்கிறது'என்று சொல்வதாக நினைத்துக் கொண்டு 'ஃபூஃபூஃபூ'என்றான் கரியாச்சன்.
'அதே, ஒர்க் ஷோப்புக்குள்ளெ அவன் நுழைஞ்சிட்டான்''என்று என்று சொல்லிக் கொண்டே முதலாளியின் அருகில் வந்து நின்றான் போக்கு. கூடவே நான்கைந்து ஆட்கள். கரியாச்சனின் பார்வையில் அவர்கள் எல்லாருக்கும் ஒரே முகச்சாயல்தான் தென்பட்டது. பயம் எல்லாரையும் சமமானவர்களாக்கி விடுகிறது என்று தோன்றியது. ''ஆரா கண்டது?''என்ற சத்தம் காதில் விழுந்தபோதுதான் வீட்டு உடைமையாளர் பாகுலேயன் பிள்ளையும் வந்திருக்கிறார் என்பதைக் கரியாச்சன் புரிந்து கொண்டான்.
''ஞான் கண்டு. அண்ணன் கண்டில்ல. தோ இத்ரயும் வலுப்பமுண்டு''என்று இரண்டு கைகளையும் தோளேடு நீட்டிக் காட்டினான் போக்கு.
''ஏதாவது சாரையாயிருக்கும் ''என்றான் ஹரி.
''இல்லெ , அவனே தான், சர்ப்பம்''என்றான் போக்கு.
அந்த வார்த்தை நெளிந்து காதில் விழுந்ததும் பாகுலேயன் பிள்ளை முகத்தில் விசனமும் சந்தோஷமும் ஒன்றின் மேல் ஒன்றாகப் படர்ந்தன. தறவாட்டில் நேற்றிலிருந்து சம்பவித்துக் கொண்டிருந்த அனர்த்தங்களுக்கு என்ன காரணம் என்று அவருக்குப் பிடிபட்டது. பறம்பில் நிற்கும் மாவிலிருந்து ஒரு பெரிய கொம்பு முறிந்து விழுந்திருந்தது.பென்ஷன் வாங்குவதற்காக இன்று காலை டிரெஷரிக்கு ஸ்கூட்டரில்போனபோது வண்டி பள்ளத்தில் சரிந்து அவருக்குச் சிராய்ப்புகள் ஏற்பட்டிருந்தன. எல்லாவற்றுக்கும் காரணம் அவருடய தறவாட்டின் ஐஸ்வரியம் காணாமற் போனதுதான். அவருடைய தறவாட்டுக்குப் பக்கத்தில் அவர்களுடைய குடும்பக் காவு இருக்கிறது. ஒரு காலத்தில் பிரசித்தமாக இருந்த காவு. நூற்றாண்டுகளுக்கு முந்தைய பிரதிஷ்டை. அதிகாரத்தி லிருந்த காலத்தில் பொன்னு தம்புரான் ஸ்ரீ சித்திரைத் திருநாள் பாலராம வர்மா ராஜா கூட வந்திருக்கிறார் என்று மூத்த காரணவம்மார் சொன்னது பிள்ளையின் ஞாபகத்தில் புரண்டது.
நேற்று சந்தியா நேரத்தில் காவில் விளக்கு வைக்கப்போன பிள்ளையின் மனைவிதான் காவில் அது இல்லாமல்போனதைச் சொன்னாள். எல்லா நாளும் விளக்கு வைக்கும்போது வந்து பார்த்துவிட்டுப் போகும் அவன் அன்று ஸ்ரீகுமாரியம்மாள் ஏழெட்டு நிமிஷங்கள் காத்திருந்தும் வரவில்லை. வெப்ராளத்துடன் அவள் சொன்னபோது காரியமாகத் தோன்றவில்லை. மழையில் எங்காவது பாதுகாப்பாக இருக்கும் என்று பதில் சொன்னார். இப்போது இவர்கள் சொல்வதைப் பார்த்தால் அதுதான் இழைந்து வந்து ஏறியிருக்க வேண்டும்.
''டா, நீ செரிக்கும் கண்டோடா?''என்று போக்கைப் பார்த்துக் கேட்டார். போக்கு மறுபடியும் இரண்டு கைகளையும் விரித்துக் காட்டி''இத்ரேம் நீளோண்டார்ந்நு''என்றான். யாரும் நம்பவில்லைபோலத் தெரிந்ததும் ''சத்யம். பத்தடீங்கிலும் உண்டாவுண்ணா, அதெ நேராப் பிடிச்சு வாளியெ மாட்டினா நம்ம கெணற்றிலேர்ந்து தண்ணி எறைக்கலாம்’’என்றான்.
''போடா செறுக்கா, புளுவடிக்கல்லே. பத்தடி நீளத்திலு சர்ப்பொந்நும் ஈ ப்ரதேசத்துல இல்ல '' என்று அவிந்து போன பீடியையும் எச்சிலையும் ஒரே துப்பலில் மண்ணுக்கு அனுப்பினான் சிவன் குட்டி.
''அவன் சொல்றது செரி. அது நம்ம காவில இருக்கிறதா இருக்கத்தான் சாத்யம். நேத்து மொதல் அவனெக் காணல''என்றார் பிள்ளை .
'பொடியன் சொல்வதுபோல பத்துப் பன்னிரெண்டடி நீளமிருக்கும். பிராயமும் ரொம்ப. நூறு வயசாவது இருக்கும். அவனோட வயசில் இன்னும் ரெண்டு மூணு பேர் காவில் இருக்கிறார்கள். இவன் தான் எல்லாருக்கும் காரணவர். இப்பத்தானே இங்கெயெல்லாம் பிளாட்டும் கடையும் குடியுமெல்லாம் வந்தது. அதற்கு முன்பு வயலும் சதுப்புமாகக் கிடந்த இடம். இவன்கள் சுதந்திரமாக இழைந்து நடந்து கொண்டிருந் தார்கள். இந்தக் கட்டடத்தை கரியாச்சனோட அப்பன் வாடகைக்கு எடுக்கிறவரைக்கும் இங்கே வந்து விளையாடிக் கொண்டு இருப்பார்கள். அவன் தான் எங்களோட கண்கண்ட தெய்வம். எங்கள் தறவாட்டோட ஐஸ்வரியம். நீங்க சந்தடி பண்ணாமல் யாரையாவது விட்டு அதை வெளியே கொண்டு வந்து காவில் சேர்க்கப் பாருங்கள். கரியாச்சா, வேண்டியதைச் செய்'
பிள்ளை சொன்னதைக் கேட்டதும் கரியாச்சனுக்கு ஆத்திரம் வந்தது. அதுவாக வந்தது. நானா வரச் சொன்னேன். வாடகைக் கட்டடந்தான். ஆனால் சும்மா குடியிருக்கவில்லையே. ஒண்ணாந்தேதி பிறந்து கண் விழிப்பதற்குள்ளேயே ஆக்ராந்தம் பிடித்து வாடகைக்கு ஓடிவருகிற இந்த எரப்பாளி நாயர் அவனுடைய அடியந்திரத்துக்கும் தன்னிடமே பைசா கேட்பானாக இருக்கும் என்று கரியாச்சனின் நரம்பு துடித்தது. ஆனால் உதடுகள் ''அதுகென்னா, பிள்ளச் சேட்டா,தோ இப்ப ஏற்பாடு பண்ணிடறேன்''என்று பவ்யமாக நெளிந்தன.
தாழம் பூவின் மகரந்தம் காற்றில் மிதந்து செல்வதுபோல பிள்ளையின் வார்த்தைகள் வாசலிலிருந்து நாலுகெட்டின் உள்ளே போயின. சொற்களின் சுகந்தத்தை முகர்ந்த கிறக்கத்தில் உடைசல் ரிம்களுகிடையில் பதுங்கியிருந்த அது வாசலை நோக்கி ஊர்ந்தது. 'நானில்லா விட்டால் பிள்ளையின் குடும்ப மானம் என்னாகும்? அவருக்குத்தான் என்மேல் எவ்வளவு வாத்சல்யம். சும்மா அல்ல. என்னுடைய பிராயமும் சீலமும் வேறு யாருக்கு இருக்கிறது?'என்று நினைத்தபோது அதன் தலைப் பகுதி எவ்வி விரியத் தொடங்கியது. சரீரம் பறப்பதுபோல தானாக முன்னோக்கி நீண்டது.
வாசற்படிக்குக் கொஞ்சம் தள்ளி உள்ளே அது படமெடுத்து நிற்பது தெரிந்தவுடன் போக்கு கத்தினான். 'தே, அவன் புறத்து வருன்னு'
''பாம்பு ஒண்ணும் நூறு வருசமெல்லாம் உசிரோடெ இருக்காதாம்னு தினத்தந்தில போட்டிருந்தான்''என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்த முத்துவும் அதைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த சிவன் குட்டியும் போக்கின் கத்தலில் வெருண்டு கொஞ்சம் பின் வாங்கினார்கள். முற்றத்தில் நின்றிருந்த எல்லாரும் தான் உட்பட பின்னோக்கிச் சாடியதை உணர்ந்ததும் கரியாச்சன் வெட்கப்பட்டான். பாகுலேயன் பிள்ளை எல்லாரையும் விடப் பின் தள்ளி நிற்பதைப் பார்த்ததும் சிரிப்பு வந்தது.
'தன்னுடைய ஐஸ்வர்யத்தைப் பார்த்தே மனுஷர் பயப்படுகிறார்' . காலில்லாத ஒரு இழை ஜந்து எத்தனை ஜோடிக் கால்களை நடுங்க வைக்கிறது. பைசாசம். அடித்துக் கொன்றால் என்ன? என்று கரியாச்சன் யோசித்தபோது பிள்ளையின் எச்சரிக்கை கேட்டது.''அவனேக் கொல்லருது. சர்ப்பதோஷம் பிடிக்கும்'' .
கிறிஸ்தியானிகளுக்கு சர்ப்பதோஷமும் இல்லை. ஒரு உலக்கையும் இல்லை. சரியாகச் சொன்னால் எல்லா மனுஷர்களும் சர்ப்பதோஷத்தின் சந்ததிகள் தான் என்று முன்பு ஒருமுறை இதே முற்றத்தில் ஒன்றைக் கொன்று சுட்டுக் கரித்துக் கொண்டு அப்பச்சன் சொன்னதை கரியாச்சன் ஞாபகப்படுத்திக் கொண்டான்.
பிள்ளை ஆட்சேபம் சொன்ன நிலவரத்தில் கையில் தடியும் கொம்புமாக ஆயத்தமான சிவன் குட்டியும் ஹரியும் மற்றவர்களும் கரியாச்சனின் முகத்தையே பார்த்தார்கள். கரியாச்சன் யோசித்தான். அவர்கள் பார்ப்பதையும் அவன் யோசிப்பதையும் வீட்டுக்குள்ளிருந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்த அதுவும் யோசித்தது. 'கர்த்தாவே என்னே ரக்ஷிக்கேணமே'என்று மன்றாடியதில் விரிந்த தலை உள் வாங்கிக் கொண்டது. ஆலிலைபோல இருந்த தலை கயிறுபோலச் சுருங்கிக் கொண்டிருக் கையில் தானும் மனிதர்களைப் போல இடத்துக்குத் தகுந்த மாதிரி சுபாவத்தை மாற்றிக் கொள்வதை உணர்ந்தது. குற்ற உணர்ச்சியுடன் 'என்டெ பகவதி பொறுக்கேணமே'என்று பாவ மன்னிப்பை இரட்டை நாக்குகள் நீட்டி அந்தரத்தில் எழுதியது. அப்படியே முற்றத்தில் நிற்பவர்களை நோட்டமிட்டது.
பிள்ளையையும் கரியாச்சனையும் தவிர எல்லார் கைகளிலும் கட்டைகள் இருந்தன. கரியாச்சனின் முகத்தையே பார்த்தபடி அவர்கள் வலது கையிலி ருக்கும் கட்டையை உயர்த்தி இடது உள்ளங்கையில் தட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள்.
'ஆளுக்கு ஒரு அடி என்று வைத்தால் பாதி பேரின் முறை வருவதற்குள் தன்னுடைய ஜீவன் போய் விடும்'என்று நினைத்ததும் அதன் வால் தன்னிச்சையாகத் துடித்தது. வந்த வழியே திரும்பி விட சரீரத்தை உள்ளே சுருக்கி பின் நோக்கி இழைய ஆயத்தமானது. இடியோசையுடன் அது வந்த வழி இருட்டானது. ஆத்திரத்திலும் பயத்திலும் தலை மறுபடியும் வீங்கியது.
''அண்ணா, பின்பக்கக் கதவை அடச்சுட்டேன். அங்கேர்ந்த துவாரத்தையும் அடச்சாச்சு.அவன் இனி இந்த வழியாத்தான் வரணும்'' என்று கரியாச்சனிடம் சொன்னான் போக்கு. கரியாச்சனுக்குக் குழப்பமாக இருந்தது. ''வரட்டேண்ணா, ஒற்றயடிக்கு அவனெ செரியாக்காம்''என்று துள்ளிக் கொண்டிருந்த போக்கைப் பிடித்து நிறுத்திய பாகுலேயன்பிள்ளை கரியாச்சனிடம் திரும்பி ''அதே, கரியாச்சா, அவனெக் கொன்னா பிரச்சனை வேற மாதிரியாகும்,சொல்லிட்டேன்'என்றார்.
கரியாச்சன் எரிச்சலுடன் ''எந்நா பின்னே பிள்ளச் சேட்டன் தன்னே ஒரு வழி பற''என்றான். பிள்ளைக்கும் சட்டென்று வழி புலப்படவில்லை. கண்ணாடியைக் கழற்றி வேட்டி நுனியால் ஒரு முறை துடைத்தார். ஆவி படிய அதன்மேல் ஊதி மறுபடியும் துடைத்தார். வேட்டியைத் தளரவிட்டு கண்ணாடியை மாட்டிக் கொண்ட பிறகும் வழி தென்படவில்லை.'இந்தப் படுபாவிகள் அதை ஒரு வழி பண்ணாமல் விடமாட்டார்கள். தறவாட்டின் மகத்துவம் பற்றி இவர்களுக்கு என்ன தெரியும்? அவன் தறவாட்டின் சம்பத்து. அவனை ஜீவனோடே திரும்ப எடுக்க பகவதி வழி காட்ட மாட்டாயா? 'இதை மனதுக்குள் சொல்லிக் கொண்டிருந்தபோது அவருடைய பார்வை நீர்கோர்த்து மங்கியது.
''அண்ணா நம்மளு ஆ பாம்பு முஸ்தாபயெ விளிச்சாலோ?''என்றான் போக்கு. அதுவரைக்கும் மேகங்களுக்கிடையில் மறைந்திருந்த மாலைச் சூரியன் பிரகாசமாக நகர்ந்தது. வெகு நேரமாக அங்கேயே நிற்பது எல்லாருக்கும் உறைத்தது.
போக்கு சொன்னது சரியான யோசனை. ''ஆனாலும் ஒரு அந்நிய மதக்காரன் காவிலிருக்கும் சர்ப்பத்தைத் தீண்டறது அவ்வளவு செரியா இல்ல, ஆசாரக் கேடு''என்று முனகினார் பிள்ளை.
''ஒரு கேடும் இல்ல பிள்ளேச்சா, அப்படித் தோணினா பூனையையோ நாயையோ கூப்பிடற மாதிரி ச்சோ ச்சோன்னு கூப்பிடுங்க. அது வாலாட்டிகிட்டு பின்னாலே இழஞ்சு வரும்''சிவன் குட்டி சொன்னதைக் கேட்டு எல்லாருக்கும் சிரிப்பு வந்தது. கரியாச்சனும் ஹரியும் சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டார்கள். முத்து சிரிக்கலாமா கூடாதா என்று ஆலோசனை செய்து கொண்டிருந்தான்.
''என்னாண்ணா, நாம் போய் முஸ்தபாவை கூட்டிட்டு வரணுமா வேண்டாமா?''என்று கேட்டான் போக்கு. அவன் அப்படிக் கேட்பதில் என்னவோ ரகசியம் இருப்பதாகப் பட்டது கரியாச்சனுக்கு.''செரி, போ, ஆனா ஆளை எங்கெ தேடுவே?''
''இந்த சமயத்திலெ புள்ளிக்காரன் எங்கேருப்பார்னு எனக்குத் தெரியும்''என்றபடி நீலப் பந்தலை நோக்கி நடந்தான்.
கால் சட்டைப் பையிலிருந்து புல்லட்டின் சாவியை எடுத்து துவாரத்தில் பொருத்தினான். வண்டிச் சாவியை அவன் முன்பே எடுத்து வைத்திருக்க வேண்டும். அதுதான் பொடியன் அவ்வளவு உற்சாகம் காட்டினான் என்று ஊகித்த கரியாச்சன் தரையைப் பார்த்தான். காலையிலிருந்து எந்த வண்டியும் டெலிவரி கொடுத்திருக்காத நிலத்தில் புல்லட்டின் டயர்கள் இரண்டு மூன்று வட்டங்க¨ளைப் பதித்திருந்தன. 'நான் உறங்கிக் கிடந்த போது இந்தக் குட்டிப் பிசாசு புல்லட்டை எடுத்து ஓட்டியிருக்கிறான்'. யோசித்தபோது கரியாச்சனுக்கு வேறு பயம் வந்தது. போக்குக்கு பதினாறு வயது. லைசென்ஸ் கிடையாது.
சில மணி நேரங்களாகப் பெய்ய மறந்திருந்த வானம் ஞாபகம் வந்தது போல சடசடவெனத் துளிகளை உதிர்த்து ஓய்ந்தது. துளி விழுந்ததும் நகரத் தொடங்கியவர்கள் மறுபடியும் கூட்டமானார்கள். முன்பிருந்ததை விட ஆட்கள் கூடியிருந்தார்கள். அதில் செந்தூரப் பொட்டு வைத்த ஒருவன் பாகுலேயன் பிள்ளையைத் தனியாக அழைத்து நிறுத்திப் பேசிக் கொண்டிருப் பதைக் கரியாச்சன் கவனித்தான். பிள்ளை உற்சவத்துக்குக் கொண்டு வந்த யானைபோல தலையை இடமும் வலமுமாக ஆட்டிக் கொண்டிருந்தார்.
''கரியாச்சா, வனத்துறைக்குச் சொன்னா அவங்க வந்து வேண்டியதை செய்வாங்க இல்ல?''சிவன் குட்டி கேட்டான்.
அதுவும் சரியானதாகப் பட்டது.'செரியா'என்றான். ''அப்படின்னா உன் மொபைலைக் கொடு''என்றான் சிவன் குட்டி.
''அந்தக் குந்தராண்டம் உள்ளே கெடக்கு''
சிவன் குட்டி என்னமோ முணுமுணுத்துக் கொண்டே கூட்டத்தை விலக்கி நடந்தான்.கரியாச்சனுக்கு தான் இன்னும் பல் துலக்கவோ ஒன்றுக்கு இருக்கவோ மலங்கழிக்கவோ முகத்தைக் கழுவக் கூடவோ செய்ய வில்லை என்பது திடீரென்று நினைவுக்கு வந்தது.'நாறிப் போனேன்' அருவருப்பால் சின்னதாக முகத்தைச் சுளித்துக் கொண்டான். கூட்டத்தில் யாரும் தன்னைக் கவனிக்க வில்லை என்று தீர்மானம் செய்து கொண்டு தன்னையே ஒருமுறை முகர்ந்தான். அவ்வளவு மோசமில்லை. உடம்புக் குள்ளிருந்து வறுத்த செறு பயறு வாடை அடித்தது. தீனாம்மச் சேச்சியின் உடம்பில் கமழ்கிற அதே மணம். அப்படியானால் ஷகீலாவின் சரீரத்திலும் இதே மணம்தான் இருக்குமா?
புல்லட்டின் குதுகுதுப்பொலியில் கூட்டம் வரிசை குலைந்தது. ''அண்ணா, தோ ஆளு''என்று வண்டியை நிறுத்தினான் போக்கு. கையில் ஒரு கவட்டைக் கொம்பும் நைந்த கோணிப் பையுமாக பின் சீட்டிலிருந்து முஸ்தபா தடுமாறி இறங்கினார். 'கெளவன் கஞ்சா இழுக்காத நேரம் ஒன்று உண்டா? 'என்று கரியாச்சன் முனகினான். பிள்ளையும் என்னவோ முணுமுணுத்தார். 'என்னா பிள்ளேச்சா?'என்று கேட்டான்.
''கரியாச்சா , இந்த அந்நிய மதக்காரனைப் பிடிக்க விடுறதை விட வனம் வகுப்பு உத்தியோகஸ்தர்கள் பிடிக்கறதுதானெ செரியாயிருக்கும். இவன் தீண்டின பிறகு அவனை காவிலே திரும்ப ஏறவிடறது அவ்வளவு அழகாருக்காது.வனம் வகுப்புன்னா சர்க்காரு வகை. அதுக்கு மதமில்லயே. மதமில்லாததும் எங்க மதத்தில சேர்த்திதானே!''
அவர் சொல்லி முடிப்பதற்கு முன் முஸ்தபா வாசல் தாண்டி உள்ளே நுழைந்திருந்தார். மேற்கொண்டு ஒன்றும் செய்வதற்கில்லை. கரியாச்சன் ஆசுவாசமாக உணர்ந்தான். பக்கத்தில் வந்து நின்ற போக்கின் காதை நிமிண்டி, 'கள்ளக் கழுவேறி'என்றான். அவன் செல்லமாகத் திட்டுவதை ரசித்தான் போக்கு.
ஆட்டோமொபைல் ஆஸ்பத்திரிக்குள் பெரும் கலவரம் நடப்பதுபோல சத்தம் கேட்டது. கொஞ்ச நேரம் நிசப்தம். கொஞ்ச நேரம் சந்தடி. உள்ளே என்னவெல்லாமோ சரிந்து விழும் உலோக இரைச்சல். ''ஆனை நுழஞ்ச கம்போளம் மாதிரி பாம்பு நுழஞ்ச பட்டறைன்னு நாம புதுசா பழஞ் சொல்லு உண்டாக்கலாம் கரியாச்சா''என்று சிரித்தான் சிவன் குட்டி. கரியாச்சனுக்கு எல்லாம் சேர்ந்து மூளை குழம்பிவிடும்போல இருந்தது. ''எருதுக்குப் புண்ணுன்னா காக்காய்க்குக் கொண்டாட்டம்னும் பழமொழி இருக்கு''என்றான்.
சிவன் குட்டிக்கு முகம் இருண்டது.''அதை விடு கரியாச்சா. ஒரு தமாசு சொன்னேன்''என்றான்.
''உன்னோட தமாசும் நீயும். மனுஷனுக்கு இங்கெ நவ துவாரமும் பத்தி யெரியறப்ப அவனோட தமாசு''
''ஆங். அதான் பாம்பு முஸ்தபா வந்தாச்சே, அவனைப் பிடிச்சிடுவான். எனக்குத் தெரிய இது முஸ்தபா பிடிக்கிற ஐநூறாவது பாம்பா இருக்கும். ஒரு நுள்ளு கஞ்சா கெடச்சா எந்த மலைப்பாம்பையும் கெளவன் பிடிச்சு கோமணம் கட்டிக்குவான்''
''அதில்ல பிரச்சன, அந்நிய மதக்காரன் புடிச்ச பாம்பெ காவிலே ஏத்த மாட்டாங்களாம், பிள்ளச்சேட்டன் சொன்னரு. அதான் ஆலோசிக்கறேன். அத வீட்டுக்குக் கொண்டு போயி இவங்கள மாதிரிக் கும்புட முடியுமா, இல்ல வளத்த முடியுமா?''
''நான் வனம் வகுப்புல கூப்பிட்டுச் சொல்லியிருக்கேன். வந்ததும் அவனோட காரியத்தை அவங்க பாத்துக்குவாங்க''
கூட்டம் ஒரு முறை சலசலத்தது. எல்லார் பார்வையும் வாசல் கதவருகே குவிந்தது. கரியாச்சனும் பிள்ளையும் ஆட்களை விலக்கி முன்னால் போனார்கள்.
முஸ்தபாவின் வலது கையில் அது மூன்றடி நீளத்தில் தொங்கிக் கொண்டிருந்தது. துண்டுக் கயிறுபோல. கிழவர் கையை உயர்த்தி ஆட்டிக் காட்டும்போது அதன் வால் ஸ்பிரிங்க்போல மேல்நோக்கிச் சுருண்டது. கிழவர் வலது உள்ளங்கைக்குள் அதன் தலை வெளியேதெரிய விட்டு கழுத்துப் பகுதியில் கட்டை விரலால் இறுக்கிப் பிடித்திருந்தார் 'நெரித்தே கொன்று விடுவான்'என்று அது பயந்தது. பயத்தில் கண்கள் உருண்டன, பிளவுபட்ட நாக்கு காற்றை உறிஞ்சியது. இடையிடையே முஸ்தபா அதை கூட்டத்தை மேல் வீசுவதாக வேடிக்கை காட்டினார். ஆட்கள் சிதறி ஓடி மீண்டும் திரண்டார்கள்.'இவன்களுக்கு நான் சாகிறதைப் பார்க்கத்தான் என்ன ஆவேசம்?'என்று அது பிள்ளையை ஏக்கத்துடன் பார்த்தது. 'நான் உங்களோட ஐஸ்வரியமில்லையா? என்னைக் காப்பாற்ற மாட்டீர்களா?'என்ற இறைஞ்சல் அதன் கண்களில் தெரிந்தது. கிழவரின் பிடிக்குள் ஒரு விறைத்த பிரம்பு மாதிரி இருந்தது.
''கண்டீங்களா, மூசா நபி கையில பிடிச்சிருந்த வடிபோல இருக்கிறான். படைச்சோன் நிலத்துல போடச் சொன்னதும் வடி இழஞ்சுதாம். வேதத்துல சொல்லீருக்கு. நெலத்துல போடவா?''என்று கையை இறக்கினார். வாலின் நுனி தரையைத் தொட்டதும் அது நெளிந்தது.
''தே, மூப்பே, அதெ அந்த சாக்கு பையில போட்டு பிள்ள சாரோட காவில விடணும்''கரியாச்சனைப் பார்த்துக் கண்ணடித்தான் சிவன் குட்டி.
''இல்ல, அது செரி வராது''பதைப்புடன் மறுத்தார் பிள்ளை.
''பின்னெ என்ன செய்ய? உங்க காவிலருந்து வந்ததுன்னு நீங்கதானெ சொன்னீங்க?''என்றான் சிவன் குட்டி.
''ஆமா, ஆனா இப்ப அங்க வேண்டா. கரியாச்சனோட எடத்துலதான அவன் இருந்தான். அதனாலே கரியாச்சனே தீர்மானிக்கட்டும்''
''அண்ணா, அவனெ சாக்கில் கெட்டி பழைய வேஸ்டெல்லாம் போட்டு எரிச்சுடலாம்''என்று பற்கள் நற நறக்கச் சொன்னான் போக்கு.
''ஆமா, அவஞ் சொல்லுகதான் செரி. பாம்பெப் பாத்துட்டு உசிரோட விட்டா அது பழி வாங்காம உடாதுன்னு சொல்லுவாங்க''என்றான் முத்து.
''ஹே, அது மகா பாவம்''என்றார் பிள்ளை. முஸ்தபாவின் கையிலிருக்கிற அதைப் பார்க்கக் கூடாது என்று நினைத்தும் அதைப் பார்த்தபடியே சொன்னார். முஸ்தபா, இடது கையில் பிடித்திருந்த கோணிப்பையை உதறி விரித்து இவ்வளவு நேரமும் கொதித்துக் கொண்டிருந்த கரியாச்சனின் மண்டை வெடித்தது. சொற்கள் ஆவி பறக்க வழிந்தன.
''அதே, பிள்ளே, விவரமில்லாமெப் பேசாதீங்க. இது என்னோட எடமாம். மாசம் பொறக்கிறதுக்கு முன்னெ வாடகைக் காசை வாங்கி நொட்டுறப்போ இது என்னோட எடம்னு சொல்லுவீங்களா, இல்லயே? இப்ப மாத்திரம் இது எப்படி என்னோட எடமாச்சு? நானா அந்த சாதனத்தே வா, வான்னு அழச்சேன். அதா வந்துச்சு. நீங்க சொன்ன மாதிரியே வெச்சுகிட்டா என்னோட எடத்துலெ வந்தத நான் கொன்னா என்னா எரிச்சா என்ன? இந்தப் பறம்புலெ ரண்டு தேங்காயோ நாலு மாங்காயோ தரையிலெ விழற சத்தம் கேட்டதும் சாடி வர்ற நீங்க இந்த ஜீவன மட்டும் ஏன் எனக்கு விட்டுக் கொடுக்கணும்? உங்களதுலேதான் எல்லா தோஷத்துக்கும் பரிகாரமிருக்கே. இத அங்கெ கொண்டு விட்டுட்டு பரிகாரம் செய்யறது?''
பாகுலேயன் பிள்ளைமேல் கரியாச்சனின் அம்புகள் குறிபார்த்துத் தைத்தன. அவர் பேசாமல் நின்றார்.கரியாச்சனுக்கு உள்ளுக்குள் சந்தோஷம் நுரைத்துப் பொங்கிக் கொண்டிருந்தது.'கர்த்தாவே, இந்த ஆளிடம் நாலு வார்த்தை சொல்லி பதிலடி கொடுக்க வேண்டும் என்று எத்தனை நாளாகக் காத்திருந்தேன். இன்று அதை பூர்த்தி பண்ணிய உனக்கு ஸ்தோத்திரம்'
பிள்ளையிடம் தனியாகப் பேசிக் கொண்டிருந்த செந்தூரப் பொட்டுக்காரன் கரியாச்சன் பக்கத்தில் வந்து நின்றான்.அவனுடைய தோளில் தட்டி ''மாப்ளே, பேசறத கவனமாப் பேசணும். இல்லேன்னா விதம் மாறும்''என்றான்.
கரியாச்சன் அவன் கையைத் தட்டி விட்டான்''போடா மயிரே, நீ ஆருடா என்னெ கவனமாப் பேசச் சொல்றது? மனுஷன் வெளிக்கிருக்காம தின்னாம இந்தப் பிசாசால பயந்து கெடந்து வட்டம் திரியறப்ப அவனோட தாக்கீது. போ போயி உன்னொட ஜோலியப் பாரு''என்று கத்தினான்.
''தே, மாப்ளே, பின்னெயும் சொல்றேன். கவனமாப் பேசு. உனக்கும் அந்த தாடிக்காரனுக்கும் வேணுமானா அது காரியமா இல்லாமயிருக்கலாம். உங்க வேதத்துல அது பிசாசும் சைத்தனுமா இருக்கலாம். எங்களுக்கு அப்படியில்ல. அது தெய்வமாக்கும்''
சாக்கு மூட்டையுடன் கரியாச்சனை நோக்கி வந்த முஸ்தபாவுடன் கூட்டமும் நகர்ந்து வந்தது. பொட்டுக்காரனுக்கும் கரியாச்சனுக்கும் நடுவில் நின்ற பிள்ளை முன்னால் மூட்டையை நீட்டி ''இவனைப் பாக்க வேண்டாமா?''என்று கேட்டார்.
மூத்திரம் முட்டி வலியில் கனத்திருந்த அடி வயிற்றிலிருந்து எழுந்த ஆத்திரத்துடன் கரியாச்சன் வலது காலால் அதை எற்றி உதைத்தான். சாக்கு மூட்டை எல்லாத் தலைகளுக்கும் மேலாக அந்தரத்தில் எவ்வி உயர்ந்ததும் மூட்டையின் வாய் காற்றில் விரிந்து குப்புற விழ ஆரம்பித்ததும் உள்ளே இருந்த அது வளைந்து நெளிந்து அபாரமான வேகத்தில் கீழே உதிரத் தொடங்கியதும் ஒரே சமயத்தில் நடந்தன. அதே நொடியில் கூட்டம் சிதறியோடியதும் வனத்துறையின் ஜீப் முற்றத்தில் நின்றதும் ஏதோ ஒரு கை முஸ்தபாவின் மண்டையில் ஓங்கியடித்ததும் பாகுலேயன் பிள்ளையின் மூக்குக் கண்ணாடி தரையில் இறங்கி சேற்றுக்குள் புதைந்ததும் பயத்திலும் ஆத்திரத்திலும் கரியாச்சன் காலோடு ஒன்றுக்குப் போனதும் சிவன் குட்டியும் ஹரியும் ஓங்கி வீசிய முஷ்டிகள் யார் முகத்திலோ பலமாகப்பட்டு வலியுடன் திரும்பியதும் போக்கு கூட்டத்தைப் பிளந்து புதுக்காடு ஆட்டோமொபைல் ஆஸ்பத்திரிக்குள் ஓடிவேலை நேரத்தில் கழற்றி ஸ்பானர் ஸ்டாண்டில் தொங்க விடும் புதுக்காடு ஃபுட்பால் கிளப் ஜெர்சியை எடுத்தது அணிந்து கொண்டதும் இஸ்திரி வண்டியை நோக்கி முத்து பறந்ததும் மழையின் புதுத் துளிகள் ஒன்றோடு ஒன்று மோதி சத்த மெழுப்பியதும் நடந்தது.
சனிக்கிழமை பத்திரிகையில் சம்பவத்தைப் பற்றி ஸ்வந்தம் லேககன் (நமது நிருபர்) செய்தி வெளியிட்டிருந்தார்.
புதுக்காடு பகுதியில் இரண்டு மதப் பிரிவினருக்கிடையில் வெள்ளிக் கிழமை ஏற்பட்ட மோதலில் அம்பலத்தற கரிம்புவிள வாழக்கல் புத்தன் வீட்டில் ஹமீம் முஸ்தபா (62) பலத்த காயங்களுடன் திருவனந்தபுரம் மருத்துவக் கல்லூரி மருத்துவமனையில் சிகிச்சைக்காக அனுமதிக்கப் பட்டார். சம்பவத்தில் லேசாகக் காயமடைந்த ஜேக்கப் சக்கரியா (28), பாகுலேயன் பிள்ளை (65) உட்பட ஏழு பேர் முதற் கட்ட சிகிச்சைக்குப் பிறகு டிஸ்சார்ஜ் செய்யப் பட்டனர். புதுக்காடு சிற்ற விளாகத்து வீட்டுக்குரிமையான குடும்ப க்ஷேத்திரத்தையொட்டிய பகவதி காவில் சர்ப்பதோஷப் பரிகாரச் சடங்கில் பிற மதத்தினர் தலையிட்டதனால் மோதல் ஏற்பட்டதாகக் காவல்துறையினர் தெரிவித்தனர். சம்பவத்துடன் தொடர்புள்ள நபர்கள் மீது வழக்குப் பதிவு செய்து அவர்கள் ஜாமீனில் விடுதலை செய்யப்பட்டனர். வனத் துறைப் பணியாளர்கள் சம்பவத்துக்குக் காரணமான மூன்றடி நீளமுள்ள சர்ப்பத்தைத் தேடி வருகிறார்கள்.
அன்றுஇரவு தீனாம்மச் சேச்சி வீட்டில் படுத்திருந்த கரியாச்சன் இருட்டை வகிர்ந்து கொண்டு தன் மேல் ஊர்ந்த வறுத்த செறு பயறு வாசனையிடம் 'சேச்சி, இது தெற்றாணு'என்றான். பாகுலேயன் பிள்ளை பகவதிக் காவிலிருந்து மூடிய ஜன்னல்களைத் தாண்டி வந்த 'உஸ்'என்ற முனகலிடம் 'என்டெ ஐஸ்வர்யமே, பொறுக்குக' என்று மன்றாடினார். புதுக்காடு ஃபுட்பால் கிளப் அலுவலகத்தின் பெஞ்சில் கிடந்த போக்கு அன்றைய ஆட்டத்தில் அடித்த பந்து ஆகாயத்தில் உயர்ந்து கோல் போஸ்டுக்குள் விழும்போது பாம்பாக மாறுவதாகக் கனாக் கண்டு அலறி எழுந்தான்.மருத்துவமனைப் படுக்கையில் ஒருக்களித்துக் கிடந்த பாம்பு முஸ்தபா கட்டிலுக்கு அடியில் போட்டிருந்த தன்னுடைய கவட்டைக் கம்பு எப்போது நெளியும் என்று காத்திருந்தார்.
வனத்துறைஜீப்பின் தார்பாலின் மேற்கூரைமேல் விழுந்து பக்கவாட்டு ஜன்னல் வழியாக உள்ளே நுழைந்து பகல் முழுவதும் நகராமலிருந்த ஜீப்பின் பின் சீட்டுக்கு அடியில் தூங்கிக் கொண்டிருந்த அது, சனிக்கிழமை இரவு வனக் காவலர்களை ஏற்றிக் கொண்டு நெடுமங்காட்டுக்குப் போகும் வழியில் புதுக்காடு மார்க்கெட் சந்திப்பில் தட்டு கடையில் சாயா குடிப்பதற்காக நின்றபோது திடுக்கிட்டு விழித்து அவசரமாக இறங்கியது. கவனக் குறைவாக ஜீப்பிலிருந்து சாடியதால் வால் பகுதியில் சுரீர் என்ற வலியை உணர்ந்தது. மழை ஈரத்தில் ஊறியிருந்த தார்ச் சாலையில் மார்பை ஊன்றி நிமிர்ந்தபோது எதிரில் மங்கலான வெளிச்சத்தில் புதுக்காடு ஆட்டோமொபைல் ஆஸ்பத்திரி என்ற போர்டு தென்பட்டது.
@
.jpg)
